Uzay sisteminde yer alan Güneş’in atmosferi; başta fotosfer, kromosfer ve korona olmak üzere birkaç katmandan oluşur. Bu dış tabakalarda güneşin iç katmanlarından çıkan güneş enerjisi, güneş ışığı olarak algılanır. Fotosfer de Güneş’in görünür yüzeyi yani dünyanın Güneş’e doğrudan ulaşan ışığının çoğunu yaydığı fotoğraf yüzeyidir.
Güneş Atmosferinin En Alt Tabakası: Fotosfer
Güneşin atmosferinin en alt tabakası, fotosferdir. Bu tabaka, yaklaşık 300 mil (500 kilometre) kalınlığındadır. Bu katman, güneş enerjisinin ışık olarak serbest bırakıldığı yerdir. Güneşten Dünya’ya olan mesafeden dolayı, ışık yaklaşık sekiz dakika içinde gezegenimize ulaşır.
- Çekirdek
- Radyasyon bölgesi
- Konvektif bölge
- Fotofer
- Kromosfer
- Corona
- Güneş lekesi
- Granüller
- Çıkıntılar
Fotosfer Özellikleri
Bilim adamları Güneş’in “yüzeyinin” en üstteki fotonların (ışık enerjisinin kuantum taşıyıcıları) kaçtığı bölge olduğunu düşünürler. Bu yüzden fotosfer, 400 km (250 mil) kalınlığında bir tabakadır. Bu tabakadaki sıcaklıklar, 4,400 K (K; 4,100 ° C veya 7,400 ° F) ile 10.000 K (9,700 ° C veya 17,500 ° F) arasındadır. Bundan daha derinden üretilen fotonlar emilim ve tekrarlama olmadan çıkamazlar. İyonlaştırılmış gazın yoğunluğu, Dünya yüzeyindeki hava miktarının yaklaşık 1 / 1,000’i kadardır, ancak hidrojen iyonlarının ışığın güçlü bir şekilde emilmesi nedeniyle, çok daha şeffaftır.
Güneş’in görülebilir atmosferi, fotosfer üzerinde başka katmanlara sahiptir: 2.000 kilometre derinliğindeki kromosfer (genellikle filtre edilmiş ışık ile, örneğin H-alfa ile gözlenir), sadece fotofer ve daha sıcak fakat daha hafif korona arasındadır. Fotosferdeki diğer yüzey özellikleri ise güneş fişekleri ve güneş lekeleridir.
Fotosfer, güneşin manyetik alanı yüzeyde kırıldığında ortaya çıkan, parlak, kabarcıklı plazma granülleri ve daha koyu, daha soğuk güneş lekeleriyle işaretlenir. Güneş lekeleri güneş diski boyunca hareket ediyor gibi görünür. Aynı zamanda bu hareket gözlemlenirken, astronomlar güneşin kendi ekseni üzerinde döndüğünü fark etmişlerdir.
Güneş, katı bir formu olmayan bir gaz topu olduğu için, farklı bölgeler farklı oranlarda dönmektedir. Güneşin ekvator bölgeleri yaklaşık 24 gün içinde dönerken, kutup bölgeleri tam dönüş yapmak için 30 günden fazla zaman alır. Fotosfer, güneş fişeklerinin de kaynağıdır. Bu fişekler, güneşin yüzeyinden yüz binlerce kilometre uzayan ateş dilleri olarak adlandırılırlar.
Güneş patlamaları, X-ışınları, ultraviyole radyasyon, elektromanyetik radyasyon ve radyo dalgaları üretirler.